Alexandra Cool is beeldhouwer / installatiekunstenaar en fotograaf. Deze ogenschijnlijk ver van elkaar verwijderde disciplines, een dimensie verschil, vinden elkaar in de pose, die wordt opgevat als een geconcentreerde tijdsspanne van miljoenen micro-bewegingen. De weloverwogen, afgemeten pose vormt, zowel bij de beeldhouwkunst als bij de fotografie, het embryo van het beeld, zij geeft de vele facetten van de realiteit prijs, laag over laag, minuut na minuut. Het wezen van een model, een personage of een landschap ligt in de minimal act die wordt opgevoerd, de samengebalde bewegingen in een stukje tijd.
Ook in haar fotografie groeit het beeld uit de pose, Alexandra Cool werkt met lange sluitertijden, liefst met ongekunselde camera’s, en vooral met een eenvoudige, zelfgemaakte pinholecamera. Hierin ontstaat het uitgebreide, genuanceerde beeld, net als bij het beeldhouwen, uit een langzame verwerking van de realiteit.
Ook voor de tentoonstelling Grens / Frontière toont zij pinholecamera foto’s. Ergens in Ijsland, op de zichtbare scheiding tussen de Euro-Aziatische en de Noord-Amerikaanse aardplaat danst een meisje. Er is een groot spanningsveld tussen het idee van de mastodontische aardplaten, die elk jaar vervaarlijk een paar centimeter ten opzichte van elkaar verschuiven en de frêle blote benen van het meisje dat over de grenslijn springt. Zij lijkt kinderlijk onbewust te touwtjesspringen over een van de grote breuklijnen van deze wereld. De miljoenen jaren oude grens die het leven van zovele aardbewoners bepaalt wordt door het meisje gebruikt als het terrein van haar dagdromen. Haar kinderlijke pasjes aan beide kant van de grens houden de wereld vast. Er is niemand die daarvan iets weet.
Het hele oeuvre van Alexandra Cool (1961) is gebaseerd op de veruiterlijking van de innerlijke organische dynamiek der dingen. Dit komt naar voor zowel in haar landschapsfotografie, met reeksen als Ortolo, Stills of Water, Landscapes of Ella, Stone Message, in de fotografieportretten van schrijvende schrijvers (Moments of Writing), de gebeeldhouwde portretten (The Time Being, Alzheimer), als in de installaties (Stones, Echo des pierres).
Zij leeft en werkt achtereenvolgens in Carrara (IT), New York en Corsica en sedert enkele jaren in Vollezele ten zuidwesten van Brussel.
Frank Vanhaecke